Niestabilność stawu skokowego
Skręcenie stawu skokowego to jeden z najczęstszych urazów i jednocześnie bardzo często bagatelizowany problemem. Zwykle dolegliwości oraz kłopoty motoryczne nie trwają zbyt długo i po ustąpieniu obrzęku udaje się wrócić do prawidłowego funkcjonowania. Co jeśli jednak uraz był poważniejszy, i po czasie czujemy, że kostka nie pracuje prawidłowo? Prawdopodobnie doszło do uszkodzenia lub nawet zerwania więzadeł i uszkodzenia torebki stawowej stawu skokowego, co może prowadzić do niestabilności.
Czym zatem jest niestabilność i jakie mamy typy?
- Pierwszy typ to niestabilność funkcjonalna, przy której występują subiektywne objawy, ale nie musiało dojść do uszkodzenia struktur (badania obrazowe nie wykazują ani zerwania więzadeł ani innych struktur). Pacjent ma jednak wrażenie uciekania kostki. Jest to typ stosunkowo łatwy do wyleczenia.
- Kolejny typ to niestabilność mechaniczna, występuje on gdy doszło do uszkodzenia więzadeł oraz torebki stawowej i potwierdzone to zostało w badaniach obrazowych (nie zawsze dając duże objawy uciekania).
W przypadku połączenia obu typów, czasami konieczne są nawet zabiegi chirurgiczne. Niestabilność w przypadku stawu skokowego może prowadzić do nawykowego skręcania stawu skokowego nawet przy prostych czynnościach dnia codziennego.
Niestabilność stawu skokowego – objawy
Najczęstsze objawy niestabilności to:
- uciekanie kostki i brak kontroli,
- ból i tkliwość okolicy stawu,
- nawracające obrzęki,
- odgłosy „chrupania” w trakcie większego obciążenia.
Poniżej znajdą Państwo kilka ćwiczeń, które pomogą poprawić czucie głębokie, przywrócić prawidłową pracę mięśni i zwiększyć stabilność stawu skokowego. Najważniejsze będzie w nich utrzymywanie stabilnej pozycji stawu skokowego i podporu trójpunktowego stopy (okolica pierwszej kości śródstopia, piątej kości śródstopia oraz pięta jednocześnie przylegają do podłoża). W początkowym etapie w celu poprawy stabilności można ją wspomóc stosując kinesiology taping.
- Siedząc na piłce unosimy nogę przeciwną do tej, w której występuje problem i staramy się utrzymać równowagę (mamy kilka możliwości utrudnienia tego ćwiczenia – chociażby zamknięcie oczu w trakcie).
- Stojąc jednonóż (noga zdrowa w górze) staramy się utrzymać równowagę utrzymując trójpunktowy podpór (utrudnieniami tego ćwiczenia będzie stanie na beretach sensomotorycznych albo innym typie niestabilnego podłoża).
- Skok z lądowaniem jednonóż, z utrzymaniem stabilności (na płaskiej powierzchni, utrudnieniem będzie skok na step, lub beret sensomotoryczny).
- Zeskok z podwyższenia z lądowaniem jednonóż z utrzymaniem równowagi.
- Stojąc jednonóż na nodze niestabilnej, wykonujemy przeciwną nogą ruchy we wszystkich kierunkach (przód, tył, boki, skos), maksymalnie daleko jak udaje nam się utrzymać stabilną pozycję.
W większości przypadków prawidłowa rehabilitacja oraz systematyczne wykonywania ćwiczeń pozwoli pacjentowi na pełen powrót do sprawności. Poza ćwiczeniami poprawiającymi stabilność powinniśmy również wdrożyć ćwiczenia wzmacniające oraz rozluźnianie napiętych struktur mięśniowych.